اَلْقَرْوَةُ [el-ḵarvet] (فَرْوَةٌ [fervet] vezninde) Debe olan hâyeye denir ki zikr olundu. Ve başın tepesinin ucuna denir; yukâlu: ضَرَبَ قَرْوَةَ رَأْسِهِ أَيْ طَرَفَهُ
اَلْقَرْوَةُ [el-ḵarvet] (ḵâf’ın fethi ve râ’nın kezâlik sükûnuyla) Vâhidi, مِيلَغَةٌ [mîleġat] maʹnâsına. Ve
قَرْوٌ [ḵarv] Şol hurmâ köküne dahi derler ki için oyup onda baʹzı nesne ıslatırlar. Ve
قَرْوٌ [ḵarv] ve
قَرْوَةٌ [ḵarvet] Hâyenin derisi büyümektir, onda yâ yel yâhûd su veyâhûd bağırsak cemʹ olduğu için, nitekim debe olan adamlarda olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı