اَلْكَرْوَةُ [el-kervet] ve
اَلْكَرْوُ [el-kerv] (kâf’ların fethi ve zammıyla) İsmlerdir, kirâcılığa denir.
اَلْكَرْوُ [el-kerv] (kâf’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Kuyunun için yapmak; tekûlu: كَرَوْتُ الْبِئْرَ إِذَا طَوَيْتَهَا Ve
كَرْوٌ [kerv] At eliyle yeri vurmağa dahi derler, istikâmet üzere yaʹnî elini iç yüze eğmeksizin. Ve
كَرْوٌ [kerv] ʹAvret nâzla yürümeğe dahi derler; yukâlu: كَرَتِ الْمَرْأَةُ فِي مِشْيَتِهَا تَكْرُو كَرْوًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı