اَلْحَشْدُ [el-ḩaşd] (ḩâ’nın fethi ve şîn-i muʹcemenin sükûnuyla) Biriktirmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَدَ الشَّيْءَ حَشْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا جَمَعَهُ Ve ekinin cümlesi bitmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَدَ الزَّرْعُ إِذَا نَبَتَ كُلُّهُ Ve nâs birbirine teʹâvün husûsunda ʹacele ve sürʹat eylemek, ʹalâ-kavlin çağrılmalarıyla sürʹatle icâbet eylemek yâhûd bir husûs için her taraftan gelip birikmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَدَ الْقَوْمُ إِذَا خَفُّوا فِي التَّعَاوُنِ أَوْ دُعُوا فَأَجَابُوا مُسْرِعِينَ أَوِ اجْتَمَعُوا لِأَمْرٍ وَاحِدٍ Ve nâka memesinde sütü yavruya vermeyip ve idrâr eylemeyip yığmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَدَتِ النَّاقَةُ إِذَا حَفَّلَتِ اللَّبَنَ فِي ضَرْعِهَا Ve
حَشْدٌ [ḩaşd] Cemâʹate ıtlâk olunur ve şîn’in fethiyle de câ΄izdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı