Mü΄ellif Baṡâ΄ir’de حُسْنٌ [ḩusn] ve حَسَنَةٌ [ḩasenet] ve حُسْنَى [ḩusnâ] beynlerini şu vechile fark eylemiştir ki حُسْنٌ [ḩusn] aʹyân ve ahdâsa şâmildir. Ve حَسَنَةٌ [ḩasenet] vasf olur, kezâlik aʹyân ve ahdâsa şâmil olup ve eger ism olursa hemân ahdâsa ıtlâk olunur. Ve حُسْنَى [ḩusnâ] yalnız ahdâsa ıtlâk olunur, aʹyâna ıtlâk olunmaz. İntehâ. Ve
حُسْنَى [ḩusnâ] ʹÂkıbet-i hasene maʹnâsınadır. Ve dîdâr-ı ilâhî ile şeref-yâb olmak niʹmetine denir; yukâlu: يَسُرُّنَا اللهُ الْحُسْنَى أَيِ الْعَاقِبَةُ الْحَسَنَةُ وَالنَّظَرُ إِلَى اللهِ تَعَالَى Ve aʹdâ üzere fevz ve zafer maʹnâsına müstaʹmeldir. Ve şehâdet niʹmetine ıtlâk olunur; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ﴾ اَلْآيَة Ve حُسْنَى [ḩusnâ] lafzının cemʹi حُسْنَيَاتٌ [ḩusneyât] ve حُسَنٌ [ḩusen] gelir, صُرَدٌ [ṡurad] vezninde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı