Şârih der ki Muġrib’in beyânına göre asl عَصَبَةٌ [ʹaṡabet] lügatte bir kişinin pederi tarafından olan akribâsına denir, baʹdehu şerʹ zikr olunan kimsede istiʹmâl eyledi. Ve bâkî kalan hissenin mecmûʹunu ihrâz eylediği için cemʹ sîgasıyla ıtlâk olunmuştur. Ve عَصَبَةٌ [ʹaṡabet] iki nevʹdir, ʹasabe-i nesebiyye ve ʹasabe-i sebebiyyedir. Ve عَصَبَةٌ [ʹaṡabet]in masdarı عُصُبوبَةٌ [ʹuṡûbet]tir, gûyâ ki müfredi عَاصِبٌ [ʹâṡib]dir. İntehâ. Ve
عَصَبَةٌ [ʹaṡabet] Bir kimsenin nusret ve takviyetinde olan akribâsına denir; yukâlu: هُمْ عَصَبَتُهُ أَيِ الَّذِينَ يَتَعَصَّبُونَ لَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı