اَلْفَضْلُ [el-faḋl] (fâ’nın fethi ve ḋâd-ı muʹcemenin sükûnuyla) Ziyâde maʹnâsınadır ki artmağa ve artığa denir, نَقْصٌ [naḵṡ] mukabilidir; cemʹi فُضُولٌ [fuḋûl] gelir; yukâlu: بِهِ عَلَيْهِ فَضْلٌ أَيْ ضِدُّ نَقْصٍ Ve masdar olur, artmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَضَلَ الشَّيْءُ وَفَضِلَ فَضْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ ضِدُّ نَقَصَ Ve bunda bir lügat dahi vardır ki bâb-ı râbiʹ ile bâb-ı evvelden mürekkebdir, mâzîde kesreteyn ve muzâriʹde zammıyla “فَضِلَ-يَفْضُلُ” denir. Ve bu tedâhulu’l-lugateyn kabîlindendir. Ve
فَضْلٌ [Faḋl] Hužeyl kabîlesi yurdunda bir dağın adıdır. Ve Faḋl b. ʹAbbâs ashâbdandır. Ve فَضْلٌ [Faḋl] muhaddisînden bir cemâʹatin ismidir. Ve
فَضْلٌ [faḋl] Bir nesnenin bakiyyesine denir ki artık taʹbîr olunur, فَضْلَةٌ [faḋlet] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Ve masdar olur, bir nesneden bakiyye kalmak maʹnâsına; yukâlu: فَضَلَ الشَّيْءُ كَنَصَرَ وَفَضِلَ كَحَسِبَ فَضْلًا إِذَا بَقِيَ مِنْهُ شَيْءٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı