اَلْفَظُّ [el-fażż] (حَظٌّ [ḩażż] vezninde) Galîzü’l-cânib ve bed-hûy ve nâ-tırâş ve nâdân olup sert ve yoğun sözlü kimseye denir ki türk ve hoyrat taʹbîr olunur; yukâlu: رَجُلٌ فَظٌّ أَيْ بَيِّنُ الْفَظَاظَةِ الْغَلِيظُ الْجَانِبِ السَّيِّءُ الْخُلُقِ الْقَاسِي الْخَشِنُ الْكَلاَمِ وَقَوْلُهُمْ فَظٌّ بَظٌّ إِتْبَاعٌ Ve
فَظٌّ [fażż] Masdar olur; فَظَظٌ [feżaż] dedikleri işkenbe suyunu sıkıp içmek maʹnâsınadır; yukâlu: فَظَّ الْفَظَظَ فَظًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا عَصَرَهُ وَشَرِبَهُ
اَلْفَظُّ [el-fażż] (fâ’nın fethi ve żâ’nın teşdîdiyle) Ricâlden galîz olan kimsedir. Ve
فَظٌّ [fażż] Şikenbe suyuna dahi derler, mâ-i keriş maʹnâsına. Ve bunun tefsîri ʹan-karîb gelir, inşâ΄allâh.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı