اَلْفُضُولِيُّ [el-fuḋûliyy] (fâ’nın zammıyla) Dâ΄imâ ʹabes ve mâ-lâ-yaʹnîye müştagil olan boşboğaz kimseye denir; yukâlu: هُوَ فُضُولِيٌّ أَيْ مُشْتَغِلٌ بِمَا لَا يَعْنِيهِ Şârihin beyânına göre فُضُولٌ [fuḋûl] فَضْلٌ [faḋl]ın cemʹidir ki burada hadd ve vazîfeden zâ΄id kavl ve fiʹl demektir, baʹdehu cemʹi müfred mevkiʹinde istiʹmâl edip lafzına nisbetle فُضُولِيٌّ [fuḋûliyy] dediler. İntehâ. Ve
فُضُولِيٌّ [fuḋûliyy] Terziye denir خَيَّاطٌ [ḣayyâṯ] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı