اَلْوَسْبُ [el-vesb] (وَعْدٌ [vaʹd] vezninde) Yerin nebâtı çok olmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَسَبَتِ اْلأَرْضُ وَسْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَثُرَ عُشْبُهَا Ve
وَسْبٌ [vesb] Şol tahtalara denir ki kuyunun aşağısının toprağı gevşek ve dökülgen olmakla dibine çatılır, tâ ki toprağı zabt edip dökülmesine mâniʹ ola. Buna Mıṡır halkı خَرِّيزَةٌ [ḣarrîzet] derler, bizim diyârlarda hareze derler. Nihâyet o diyârlarda taştan ederler. Ve bu, göz kuyularda olmaz. Ve وَسْبٌ [vesb] lafzının cemʹi وُسُوبٌ [vusûb] gelir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı