اَلْوَشَلُ [el-veşel] (vâv’ın ve şîn-i muʹcemenin fethiyle) Dağdan yâhûd kayadan sızıp akan azca suya denir ki katreleri birbirine muttasıl olmaya, ʹalâ-kavlin dağın yukarısından sızıp inen azca suya hâstır; yukâlu: مَا فِيهِ إِلَّا وَشَلٌ وَهُوَ الْمَاءُ الْقَلِيلُ يَتَحَلَّبُ مِنْ جَبَلٍ أَوْ صَخْرَةٍ وَلَا يَتَّصِلُ قَطْرُهُ أَوْ لَا يَكُونُ إِلَّا مِنْ أَعْلَى جَبَلٍ Ve çok suya denmekle zıdd olur; yukâlu: فِيهِ وَشَلٌ أَيْ مَاءٌ كَثِيرٌ Kezâlik azca gözyaşına ve çok gözyaşına ıtlâk olunur. Ve Tihâme’de bir cebel-i ʹazîm ismidir. Ve iki mevziʹ adıdır. Ve
وَشَلٌ [veşel] Heybet ve havf ve haşyet maʹnâsınadır; tekûlu: أَخَذَنِي مِنْهُ الْوَشَلُ أَيِ الْهَيْبَةُ وَالْخَوْفُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı