اَلْوِصْرُ [el-viṡr] (vâv’ın kesri ve ṡâd’ın sükûnuyla) إِصْرٌ [iṡr]de lügattır, ʹahd maʹnâsına, nitekim إِرْثٌ [iršamp;] ve وِرْثٌ [viršamp;] derler ve إِسَادَةٌ [isâdet] ve وِسَادَةٌ [visâdet] derler. Ve
وِصْرٌ [viṡr] Kâdî sicilline ve kitâb-ı ʹahde dahi ıtlâk olunur. Ve fi’l-hadîsi: “إِنَّ هَذَا اشْتَرَىَ مِنِّي أَرْضًا وَقَبَضَ مِنِّي وِصْرَهَا فَلَا يَرُدُّ عَلَيَّ الْوِصْرَ وَلَا يُعْطِينِي الثَّمَنَ” Yaʹnî “Ne aldığı hucceti redd eder ve ne hod semeni verir.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı