اَلْإِيكَاءُ [el-îkâ΄] (hemzenin kesri ve meddi ve elifin meddiyle) Kırbanın ağzın bağlamak; yukâlu: أَوْكَى عَلَى مَا فِي سِقَائِهِ أَيْ شَدَّهُ بِالْوِكَاءِ Ve وِكَاءٌ [vikâ΄]ın tefsîri el-ân mürûr etti. Ve yukâlu: إِنَّ فُلَانًا لَوِكَاءٌ مَا يَبِضُّ بِشَيْءٍ Yaʹnî “Ondan bir nesne sızmaz.” Ve
إِيكَاءٌ [îkâ΄] Buhl etmeğe dahi derler; tekûlu: سَأَلْنَاهُ فَأَوْكَى عَلَيْنَا إِذَا بَخِلَ Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ كَانَ يُوكِي بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ” أَيْ يَمْلَأُ مَا بَيْنَهُمَا سَعْيًا كَمَا يُوكَى السِّقَاءُ بَعْدَ الْمَلْءِ ve yukâlu:أَنَّهُ كَانَ يَسْكُتُ فَلَا يَتَكَلَّمُ كَأَنَّهُ كَانَ يُوكِي فَمَهُ Gûyâ ki ağzın tekellümden bağlardı. Ve bu ʹArabların “أَوْكِ حَلْقَكَ” dediklerinden me΄hûzdur, أُسْكُتْ maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı