اَلْإِيفَاقُ [el-îfâḵ] (hemzenin kesriyle) Okun gezini kirişe komak maʹnâsınadır, kirişe gezi uydurmaktan ʹibârettir; yukâlu: أَوْفَقَ السَّهْمَ وَبِالسَّهْمِ إِذَا وَضَعَ الْفُوقَ فِي الْوَتَرِ لِيَرْمِيَ وَلَا يُقَالُ أَفْوَقَ Niteki “ف،و،ق” mâddesinde zikr olundu ki bu maʹnâda “أَفَاقَ-إِفَاقَةً” denir, أَفْوَقَ-إِفْوَاقًا nâdirdir. Ve
إِيفَاقٌ [îfâḵ] Nâs bir adamın yanına gelip cümlesinin sözü birlikte müttehid olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْفَقَ الْقَوْمُ لِفُلَانٍ إِذَا دَنَوْا مِنْهُ وَاجْتَمَعَتْ كَلِمَتُهُمْ Ve develer katarlanıp cümlesi besberâber sıralanmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْفَقَتِ الْإِبِلُ إِذَا اصْطَفَّتْ وَاسْتَوَتْ مَعًا Ve bir nesneye nâgehânî râst gelmek maʹnâsınadır; tekûlu: أُوفِقَ لِزَيْدٍ لِقَاؤُنَا عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا كَانَ لِقَاؤُهُ فَجْأَةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı