إِيطَاءُ الشِّعْرِ [îṯâ΄u’ş-şiʹr] Lafzen ve maʹnen kâfiyeyi iʹâde ve tekrâr eylemekten ʹibârettir, maʹnâ-yı merkûmdan me΄hûzdur. Ve bu meʹâyibdendir meğer ki sanʹat istihdâmı mutazammın ola. Ve eğer lafzen müttefik ve maʹnen muhtelif olursa, إِيطَاءٌ [îṯâ΄] ıtlâk olunmaz; meselâ ʹayn lafzını her beyitte maʹnâ-yı âhere olarak îrâd gibi; yukâlu: أَوْطَأَ فِي شِعْرِهِ وَأَوْطَأَهُ أَيْ كَرَّرَ فِيهِ الْقَافِيَةَ لَفْظًا وَمَعْنًى Ve
إِيطَاءٌ [îṯâ΄] Bir kimseyi zemîn gibi herkese maglûb ve makhûr ve hâksâr olur kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْطَؤُوهُمْ أَيْ جَعَلُوهُمْ يُوطَؤُونَ قَهْرًا وَغَلَبَةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı