Kamus-ı Muhit - الختام maddesi

اَلْخَتْمُ [el-ḣatm] (شَتْمٌ [şetm] vezninde) ve

اَلْخِتَامُ [el-ḣitâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir nesneye mühr basmak maʹnâsınadır ki mührlemek taʹbîr olunur; yukâlu: خَتَمَهُ خَتْمًا وَخِتَامًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا طَبَعَهُ Ve خَتْمُ الْقَلْبِ [ḣatmu’l-ḵalb] Hak celle ve ʹalâ küffârın kulûbunu sedd edip îmân ve iʹtikâdât-ı hakkaya dâ΄ir nesne fehm etmeyip ve iʹtikâd ve îmâna müteʹallik nesne sudûr eylemez kılmaktan ʹibârettir; yukâlu: خَتَمَ اللهُ عَلَى قَلْبِهِ أَيْ جَعَلَهُ لَا يَفْهَمُ شَيْئًا وَلَا يَخْرُجُ مِنْهُ شَيْءٌ Ve

خَتْمٌ [ḣatm] Bir nesneyi itmâm edip âhirlemek maʹnâsına müstaʹmeldir, gûyâ ki onu sedd ve hatm etmiş olur; yukâlu: خَتَمَ الشَّيْءَ خَتْمًا إِذَا بَلَغَ آخِرَهُ Ve ekini ektikten sonra ibtidâ suvarmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: خَتَمَ الزَّرْعَ وَعَلَيْهِ إِذَا سَقَاهُ أَوْ سَقْيَةً Ve

خَتْمٌ [ḣatm] Bala ıtlâk olunur, عَسَلٌ [ʹasel] maʹnâsına. Ve bu vasf bi’l-masdardır. Ve arı kovanlarının ağızlarına ıtlâk olunur. Ve bal arısı ince mûm ile gömecin yüzünü sıvarmak maʹnâsınadır ki sırlamak taʹbîr olur, bal mûmundan ince zar gibi mûm ile sıvayıp sedd eder, gûyâ ki gömeci mührlemiş olur; yukâlu: خَتَمَ النَّخْلَ إِذَا جَمَعَ شَيْئًا مِنَ الشَّمْعِ رَقِيقًا أَرَقَّ مِنَ الشَّمْعِ فَطَلَاهُ بِهِ

Vankulu Lugatı - الختام maddesi

اَلْخِتَامُ [el-ḣitâm] (ḣâ’nın kesriyle) Şol balçıktır ki bir nesneyi onunla mührlerler. Ve

خِتَامٌ [ḣitâm] Âhir maʹnâsına dahi gelir. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿خِتَامُهُ مِسْكٌ﴾ (المطففين، 26) أَيْ آخِرُهُ لِأَنَّ آخِرَ مَا يَجِدُونَهُ رَائِحَةُ الْمِسْكِ