اَلشُّبْرُمُ [eş-şubrum] (قُنْفُذٌ [ḵunfuž] ve جَعْفَرٌ [caʹfer] veznlerinde) Bodur kişiye denir. Ve قُنْفُذٌ [ḵunfuž] vezninde bahîl ve nâkese denir. Ve Kûfe kurbünde Benî ʹİcl cemâʹati yurdunda bir suyun adıdır. Ve meşe ağaçlarından bir dikenli ağaç adıdır ki vebâ΄ ve tâʹûna nâfiʹdir. Ve bir başka nebât adıdır ki mercimeğe şebîh dâneleri olur ve kökü süt ile memlû΄ ve galîz olur, varakı ve lebeni ve semeri bi’l-cümle müshildir, lâkin lebenini istiʹmâl hatar-nâktır, müstaʹmel olan köküdür; bir gün bir gece tâze süt içre nakʹ ve sütü üç defʹa tecdîd baʹdehu ihrâc edip tecfîf eyledikten sonra hindibâ ve râziyâne ʹusâresine tekrâr nakʹ ve üç gün ʹalâ-hâlihi terk edip baʹde’t-tecfîf terebbüd ve helîlec ve صَبِرٌ [ṡabir] ile berâber ondan kurslar düzüp istiʹmâl edeler, bu sûret-i ıslâh olundukta devâ-yı fâ΄ik ve dârû-yı râ΄ik olur. Bu nebât Türkîde ağaç sütleğeni dedikleridir, Mısrîler ona şerbet-i Ḩicâzî taʹbîr ederler.
اَلشُّبْرُمُ [eş-şubrum] (şîn’in ve râ’nın zammı ve mâ-beynde bâ’nın sükûnuyla) Bir dânedir ki nohuda şebîhtir. Ve
شُبْرُمٌ [şubrum] Ricâlden kasîr ve bahîl olan kimse. Ve
شُبْرُمٌ [Şubrum] Bir recülün dahi ismidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı