Kamus-ı Muhit - الشهيق maddesi

اَلشَّهِيقُ [eş-şehîḵ] (şîn’in fethiyle) ve

اَلشُّهَاقُ [eş-şuhâḵ] (şîn’in zammıyla) ve

اَلتَّشْهَاقُ [et-teşhâḵ] (تَذْكَارٌ [težkâr] vezninde) Bükâ eden kimse hıçkırmak maʹnâsınadır ki etfâl bükâsı o resme olur; yukâlu: شَهَقَ الرَّجُلُ وَشَهِقَ شَهِيقًا وَشُهَاقًا وَتَشْهَاقًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا تَرَدَّدَ الْبُكَاءُ فِي صَدْرِهِ Ve bir nesneye göz değirmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: شَهِقَتْ عَيْنُ النَّاظِرِ عَلَيْهِ إِذَا أَصَابَتْهُ بِعَيْنٍ Ve

شَهِيقٌ [şehîḵ] ve

تَشْهَاقٌ [teşhâḵ] Eşek anırmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَهِقَ الْحِمَارُ شَهِيقًا وَتَشْهَاقًا إِذَا نَهَقَ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre شَهِيقٌ [şehîḵ] ism olarak da istiʹmâl olunur ki زَفِيرٌ [zefîr] mukâbilidir. soluğu içeri alarak seslenmekten ʹibârettir, eşek anırmasının sonu gibi ki anırmasını onunla tamâm eder ve o sadâ âheste ve nerm olur. İnsânda içini çekmek ve içini göyündürmek taʹbîr olunur, bükâ΄ eden etfâl hâlidir. Ve bu maʹnâda masdar dahi olur. Pes شَهِيقٌ [şehîḵ] ve زَفِيرٌ [zefîr] seslenerek soluğu alıp vermekten ʹibâret olur.

Vankulu Lugatı - الشهيق maddesi

اَلشَّهِيقُ [eş-şehîḵ] (şîn’in fethi ve hâ’nın kesri ve meddiyle) Hımârın savtının ibtidâsı.Ve زَفِيرٌ [zefîr] savtının âhiridir. Ve

شَهِيقٌ [şehîḵ] Hımâr çağırmağa başlamak maʹnâsına da gelir; yukâlu: شَهَقَ يَشْهَقُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَيَشْهِقُ شَهِيقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Baʹzılar eyitti: شَهِيقٌ [şehîḵ] nefesi içeri redd etmek, زَفِيرٌ [zefîr] ihrâc etmektir.