اَلشَّهِيقُ [eş-şehîḵ] (şîn’in fethiyle) ve
اَلشُّهَاقُ [eş-şuhâḵ] (şîn’in zammıyla) ve
اَلتَّشْهَاقُ [et-teşhâḵ] (تَذْكَارٌ [težkâr] vezninde) Bükâ eden kimse hıçkırmak maʹnâsınadır ki etfâl bükâsı o resme olur; yukâlu: شَهَقَ الرَّجُلُ وَشَهِقَ شَهِيقًا وَشُهَاقًا وَتَشْهَاقًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالثَّانِي وَالرَّابِعِ إِذَا تَرَدَّدَ الْبُكَاءُ فِي صَدْرِهِ Ve bir nesneye göz değirmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: شَهِقَتْ عَيْنُ النَّاظِرِ عَلَيْهِ إِذَا أَصَابَتْهُ بِعَيْنٍ Ve
شَهِيقٌ [şehîḵ] ve
تَشْهَاقٌ [teşhâḵ] Eşek anırmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَهِقَ الْحِمَارُ شَهِيقًا وَتَشْهَاقًا إِذَا نَهَقَ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre شَهِيقٌ [şehîḵ] ism olarak da istiʹmâl olunur ki زَفِيرٌ [zefîr] mukâbilidir. soluğu içeri alarak seslenmekten ʹibârettir, eşek anırmasının sonu gibi ki anırmasını onunla tamâm eder ve o sadâ âheste ve nerm olur. İnsânda içini çekmek ve içini göyündürmek taʹbîr olunur, bükâ΄ eden etfâl hâlidir. Ve bu maʹnâda masdar dahi olur. Pes شَهِيقٌ [şehîḵ] ve زَفِيرٌ [zefîr] seslenerek soluğu alıp vermekten ʹibâret olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı