Kamus-ı Muhit - العشرون maddesi

اَلْعِشْرُونَ [el-ʹişrûn] (ʹayn’ın kesriyle) عَشْرَتَانِ [ʹaşretân] ismidir, yaʹnî iki kerre on ʹadedin ismidir ki yirmi taʹbîr olunur. Zikri âtî عِشْرٌ [ʹişr] kelimesine münâsebeti için ʹayn’ı meksûr olmuştur yâhûd âhâdî olan إِثْنَانِ lafzının evveli meksûr olmakla ıttırâden meksûr kılınmıştır, niteki ثَلاَثُونَ [šamp;elâšamp;ûn] ve أَرْبَعُونَ [erbaʹûn] ve خَمْسُونَ [ḣamsûn] ve سَبْعُونَ [sebʹûn] ve ثَمَانُونَ [šamp;emânûn] kelimelerinde âhâdlarına muvâfakaten meftûh kılınmıştır ve سِتُّونَ [sittûn] ve تِسْعُونَ [tisʹûn] kelimelerinde meksûr kılınmıştır. Ve عِشْرُونَ [ʹişrûn] yirmi ʹadedin mecmûʹuna ve yirminciye ıtlâk olunur. Me΄hâzı ve cemʹ sîgasıyla vürûdunun vechi ʹan-karîb mebsûttur.

Vankulu Lugatı - العشرون maddesi

اَلْعِشْرُونَ [el-ʹişrûn] (ʹayn’ın kesri ve şîn’in sükûnuyla) İsm-i müfreddir, yirmi ʹaded için mevzûʹdur, عَشَرَةٌ kelimesinin cemʹi değildir, zîrâ cemʹ olduğuna delîl yoktur.Kaçan عِشْرُونَ kelimesin muzâf etsen عِشْرُوكَ ve عِشْرِيَّ dersin vâv’ı yâ’ya kalb etmekle mâ-baʹdında yâ olduğundan ötürü. Ve

اَلْعُشْرُ [el-ʹuşr] (ʹayn’ın zammı ve şîn’in sükûnuyla) عَشَرَةٌ [ʹaşeret]in eczâsından bir cüz΄üdür. Ve

عُشْرٌ [ʹuşr] (kezâlik zammla) Mâlın ʹöşrün almağa dahi derler; tekûlu: عَشَرْتُ الْقَوْمَ أَعْشُرُهُمْ عُشْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَخَذْتَ عُشْرَ أَمْوَالِهِمْ Ve bu takdîrden zâhir olur ki sâhib-i Ṡurâḩ’ın عَشْرٌ [ʹaşr] bi’l-fethi masdarun minhu deh-i yek giriften dediği Cevherî’nin kelâmına muhâlif olur.