Kamus-ı Muhit - المأن maddesi

اَلْمَأْنُ [el-me΄n (شَأْنٌ [şe΄n] vezninde) Bir adamın مَأْنَةٌ [me΄net] dediği ʹuzv-ı mezkûruna vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَأَنَهُ مَأْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَصَابَ مَأْنَتَهُ Ve bir nesneden sakınmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَأَنَهُ إِذَا اتَّقَاهُ وَحَذِرَهُ Ve bir adamın zâd u zevâdesini der-ʹuhde edip mütehammil olmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَأَنَ الْقَوْمَ إِذَا احْتَمَلَ مُؤُنَتَهُمْ Ve gâh olur ki bu mehmûz olmayarak istiʹmâl olunur; yukâlu: مَانَهُمْ يَمُونُهُمْ كَمَا سَيَأْتِي Ve mübâlât eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: مَا مَأَنْتُ مَأْنَهُ أَيْ لَمْ أَكْتَرِثْ لَهُ أَوْ لَمْ أَشْعُرْ بِهِ أَوْ مَا تَهَيَّأْتُ لَهُ وَلَا أَخَذْتُ عُدَّتَهُ وَأُهْبَتَهُ Yaʹnî “Onun tarafını aslâ kayırmadım yâhûd hiç imâle-i şuʹûr eylemedim yâhûd onun için hâzırlanıp esbâb ve edevâta teşebbüs eylemedim.” Ve bu mecazdır, fi’l-asl hâl ve şânını iltizâm ve umûr-ı lâzimesini der-ʹuhde eylemek maʹnâsınadır. Ve

مَأْنٌ [me΄n] Bir nesneyi renc ve emek çekip taleb eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: مَا مَأَنْتُهُ أَيْ مَا طَلَبْتُهُ وَلَا أَطَلْتُ التَّعَبَ فِيهِ Ve

مَأْنٌ [me΄n] Çiftçilerin saban oku dedikleri ağaca denir ki ucuna saban demirini geçirip tarlayı nadas ederler. Ve

مَأْنٌ [me΄n] Hâl ve şe΄n maʹnâsına müstaʹmeldir; ve minhu yukâlu: إِمْأَنْ مَأْنَكَ وَاشْأَنْ شَأْنَكَ أَيِ افْعَلْ مَا تُحْسِنُهُ

Vankulu Lugatı - المأن maddesi

اَلْمَأْنُ [el-me΄n] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnuyla) Bir kimsenin zahmetin çekmek; tekûlu: مَأَنْتُ الْقَوْمَ أَمْأَنُهُمْ مَأْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا حَمَلْتَ مَؤُونَتَهُمْ Ve şol kimse ki hemzeyi terk eyler, o مُنْتُهُمْ أَمُونُهُمْ der bâb-ı evvelden. Ve

مَأْنٌ [me΄n] Zahmet çekmeği kayırmamağa dahi derler; tekûlu: أَتَانِي فُلَانٌ وَمَا مَأَنْتُ مَأْنَهُ أَيْ لَمْ أَكْتَرِثْ لَهُ Ve Kisâ΄î eyitti: وَمَا تَهَيَّأْتُ لَهُ Ve Suleym kabîlesinden bir aʹrâbî مَا مَأَنْتُ مَأْنَهُ kelâmının tefsîrinde eyitti: أَيْ مَا عَلِمْتُ بِذَلِكَ وَهُوَ يَمْأَنُهُYaʹnî “Onu bilmedim der hâlâ ki bilir.”