اَلْأَكْلُ [el-ekl] (hemzenin fethiyle) ve
اَلْمَأْكَلُ [el-me΄kel] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) Yemek, horden maʹnâsınadır; yukâlu: أَكَلَهُ أَكْلًا وَمَأْكَلًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا تَنَاوَلَ الْمَطْعَمَ Ve fi’l-hadîsi: “أُمِرْتُ بِقَرْيَةٍ تَأْكُلُ الْقُرَى” أَيْ يَفْتَحُ أَهْلُهَا الْقُرَى وَيَغْنَمُونَ أَمْوَالَهَا فَجُعِلَ ذَلِكَ أَكْلًا مِنْهَا أَوْ هَذَا تَفْضِيلٌ لَهَا كَقَوْلِهِمْ هَذَا حَدِيثٌ يَأْكُلُ الْأَحَادِيثَ İşbu hadîs-i şerîfte vâkiʹ karyeden murâd Medîne-i münevvere’dir ve ehli ensâr-ı kirâmdır. Hâsıl-ı maʹnâ “Ben Medîne’ye hicretle me΄mûr oldum ki ahâlîsi İslâm sebebiyle bilâd-ı sâ΄ireye gâlib olup emvâl ve eşyâlarını igtinâm ve ekl ederler.” Ve ʹinde’l-baʹz Medîne’nin bilâd-ı sâ΄ireye cihet-i tafdîlini mübeyyindir ki Medîne’ye nisbetle bilâd-ı sâ΄ire maʹdûm mesâbesindedir. Medîne’nin kadr ve şânı onları mahv ve güm-nâm eder demek olur.
اَلْمَأْكَلُ [el-me΄kel] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnuyla) Bi-maʹnâhu; tekûlu: أَكَلْتُ الطَّعَامَ أَكْلًا وَمَأْكَلًا Ve
أَكْلٌ [ekl] Âteş odun yakmağa dahi derler; yukâlu: أَكَلَتِ النَّارُ الْحَطَبَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı