اَلْمِسْخُ [el-misḣ] (mîm’in kesriyle ki صِفْرٌ [ṡifr] vezninde) Sıfattır. Ve
اَلْمَسِيخُ [el-mesîḣ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Sûreti sûret-i kabîhaya muhavvel olan kimseye denir; ve minhu hadîsu İbn ʹAbbâšamp;: “اَلْجَانُّ مَسِيخُ الْجِنِّ” وَالْجَانُّ اَلْحَيَّاتُ الرِّقَاقُ Ve
مَسِيخٌ [mesîḣ] Çirkîn çehreli insâna ve sâ΄ir eşyâya, kezâlik melâhat ve sabâhati olmayan kimseye denir. Ve bî-meze ve bî-taʹm olan et ve fâkihe makûlesine ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ وَشَيْءٌ مَسِيخٌ أَيْ مُشَوَّهُ الْخَلْقِ وَرَجُلٌ مَسِيخٌ أَيْ لاَ مَلاَحَةَ لَهُ وَلَحْمٌ أَوْ فَاكِهَةٌ مَسِيخٌ أَيْ لاَ طَعْمَ لَهُ Ve zaʹîf ve zebûn kimseye ve ahmak ve bî-magz adama ıtlâk olunur.
اَلْمَسِيخُ [el-mesîḣ] Ricâlden şol kimsedir ki onun melâhati olmaya. Ve şol ete derler ki onun lezzeti olmaya; ve yukâlu: مَسَخَ كَذَا طَعْمَهُ أَيْ أَذْهَبَهُ Ve fi’l-meseli: “هُوَ أَمْسَخُ مِنْ لُحُومِ الْحُوَارِ” Ve حُوَارٌ [ḩuvâr] ḩâ’nın zammı ve vâv’ın tahfîfiyle deve yavrusuna derler ki henüz süt emer ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı