اَلسَّغْبُ [es-saġb] (sîn’in fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) ve
اَلسَّغَبُ [es-seġab] (fethateynle) ve
اَلسَّغَابَةُ [es-seġâbet] (سَلاَمَةٌ [selâmet] vezninde) ve
اَلسُّغُوبُ [es-suġûb] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve
اَلْمَسْغَبَةُ [el-mesġabat] (مَشْرَبَةٌ [meşrebet] vezninde) Acıkmak maʹnâsınadır; ʹalâ-kavlin renc ü taʹaba makrûn acıkmağa mahsûstur; yukâlu: سَغِبَ الرَّجُلُ وَسَغَبَ سَغْبًا وَسَغَبًا وَسَغَابَةً وَسُغُوبًا وَمَسْغَبَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَاْلأَوَّلِ إِذَا جَاعَ أَوْ لاَ يَكُونُ إِلاَّ مَعَ تَعَبٍ Ve
سَغَبٌ [seġab] (fethateynle) Susamak, ʹataş maʹnâsınadır, lâkin müstaʹmel ve müstafîz değildir.
اَلْمَسْغَبَةُ [el-mesġabet] (mîm’in ve ġayn’ın fethiyle) Açlık; yukâlu: يَتِيمٌ ذُو مَسْغَبَةٍ أَيْ ذُو مَجَاعَةٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı