اَلْمَوْتُ [el-mevt] (mîm’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Ölmek maʹnâsınadır; yukâlu: مَاتَ الرَّجُلُ يَمُوتُ وَيَمَاتُ وَيَمِيتُ مَوْتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالرَّابِعِ وَالثَّانِي ضِدُّ حَيِيَ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre lügat-ı sâlise Yûnus’tan menkûldür. Ve Miṡbâḩ’ın beyânına göre bu bâb-ı mahsûs olmayıp belki tedâhül-i lügateyn kabîlindendir; tekûlu: مِتُّ بِكَسْرِ الْمِيمِ أَمُوتُ وَمِثْلُهُ مِنَ الْمُعْتَلِّ دِمْتَ تَدُومُ وَزَادَ ابْنُ الْقَطَّاعِ كِدْتَ تَكُودُ وَتَكَادُ وَجِدْتَ تَجُودُ وَتَجَادُ Ve
مَوْتٌ [mevt] İsm olur ki ölüme denir, Fârisîde merg denir. İsm-i cinstir, vâhidi tâ’yladır. Ve
مَوْتٌ [mevt] Sâkin ve epsem olmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: مَاتَتِ الرِّيحُ إِذَا سَكَنَتْ Ve uyumak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: مَاتَ الرَّجُلُ إِذَا نَامُ Ve esvâb makûlesi nesne yepriyip çürümek maʹnâsına istiʹmâl olur; yukâlu: مَاتَ الثَّوْبُ إِذَا بَلِيَ
اَلْمَوْتُ [el-mevt] Ölüm ki حَيَاةٌ [ḩayât]ın zıddır; yukâlu: مَاتَ يَمُوتُ وَيَمَاتُ أَيْضًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı