اَلْخَطْمُ [el-ḣaṯm] (ḣâ’nın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla) Emr-i ʹazîm maʹnâsınadır; yukâlu: هَذَا خَطْمٌ أَيْ خَطْبٌ جَلِيلٌ Ve bir mevziʹ adıdır. Ve kuşun burnuna denir, مِنْقَارٌ [minḵâr] maʹnâsına. Ve dâbbe kısmının burunlarının ve ağızlarının önlerine ve uçlarına denir. Ve insânın burnuna denir. Ve
خَطْمٌ [ḣaṯm] Masdar olur, bir adamın yâ bir hayvânın burnuna vurmak maʹnâsına; yukâlu: خَطَمَهُ خَطْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَرَبَ أَنْفَهُ Ve devenin burnuna خِطَامٌ [ḣiṯâm] takmak ʹalâ-kavlin خِطَامٌ [ḣiṯâm] için burnunu yufkaca kedmek maʹnâsınadır; yukâlu: خَطَمَ الْبَعِيرَ بِالْخِطَامِ إِذَا جَعَلَهُ عَلَى أَنْفِهِ أَوْ جَزَّ أَنْفَهُ Ve bir adama söz ile kahr ve galebe eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir,şöyle ki mukâbelesinde şakk-ı şefeye kâdir olmaya; yukâlu: خَطَمَهُ بِالْكَلَامِ أَيْ قَهَرَهُ وَمَنَعَهُ حَتَّى لَا يَنْبِسَ Ve sahtiyânın kenârlarını pervâz edip dikmek maʹnâsınadır; yukâlu: خَطَمَ الْأَدِيمَ إِذَا خَاطَ حَوَاشِيَهُ Ve
خَطْمٌ [ḣaṯm] ve
خِطَامٌ [ḣiṯâm] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Yaya kiriş geçirmek maʹnâsınadır; yukâlu: خَطَمَ الْقَوْسَ بِالْوَتَرِ خَطْمًا وَخِطَامًا إِذَا عَلَّقَهَا يَعْنِي عَلَّقَ الْوَتَرَ عَلَيْهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı