اَلْخَصْلَةُ [el-ḣaṡlat] (ḣâ’nın fethi ve ṡâd’ın sükûnuyla) Hûy ve hulk maʹnâsınadır; yukâlu: خَصْلَةٌ حَسَنَةٌ أَيْ خَلَّةٌ Ve insânda merkûz olan fazîlet ve meziyyet yâhûd rezîlet ve denâ΄et sıfatına denir, lâkin fazîlet sıfatında gâlib olmuştur, pes بِهِ خَصْلَةٌ dense sıfat-ı fazîletle muttasıftır demek olur; cemʹi خِصَالٌ [ḣiṡâl]dir. Ve
خَصْلَةٌ [ḣaṡlet] Ok nişâna rast değmeğe denir, ʹalâ-kavlin nişânın pek yakın bitişiğine vurmağa denir, onun için iki defʹa nişânın o resme pek semtine vursalar tîr-endâzlar beyninde râst nişâna vurmuş ʹadd olunur, خَصْلٌ [ḣaṡl] dahi derler. Ve
خَصْلَةٌ [ḣaṡlet] Üzümün neferiyye taʹbîr olunan hurde salkımına denir. Ve kesilmiş dikenli şâha denir. Bu iki maʹnâlarda ḣâ’nın zammıyla da câ΄izdir. Ve ağaçta dalın ve çubuğun tâze ve yumuşak olan ucuna denir, filiz gibi. Ve عُرْفُطٌ [ʹurfuṯ] nâm şecerin ter ü tâze olan çubuğuna denir. Bu iki maʹnâda fetehâtla da lügattır, ʹalâ-kavlin asl fetehâtla lügattır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı