اَلرَّهِيشُ [er-rehîş] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve
اَلرَّهِيشَةُ [er-rehîşet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Bu dahi sütü çok nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ رُهْشُوشٌ وَرَهِيشٌ وَرَهِيشَةٌ أَيْ غَزِيرَةٌ ʹİnde’l-baʹz arkasının eti azca olan nâkaya denir. Ve gevşek olmakla aşağıya sıyrılır dökülür olan toprağa denir. Ve
رَهِيشٌ [rehîş] Zaʹîf ve zebûn adama denir. Ve bünyesi ince ve eti az çelimsiz adama denir; yukâlu: رَجُلٌ رَهِيشٌ أَيْ ضَعِيفٌ وَكَذَا دَقِيقٌ قَلِيلُ اللَّحْمِ Ve yufka namluya ve temrene denir. Ve şol oka denir ki yere sürünmekle soyulup ince ve hafîf kalmış ola. Ve şol ince yaya denir ki kurulup çekildikte kirişi yayın hânesine dokunur ola.
اَلرَّهِيشُ [er-rehîş] (râ’nın fethi ve hâ’nın kesri ve meddiyle) Şol nâkadır ki arkasının eti azdır, Ebû ʹUbeyd rivâyeti üzere. Baʹzılar nâka-i zaʹîfeye derler dedi. Ve
رَهِيشٌ [rehîş] Yufka namluya dahi derler, nasl-ı rakîk maʹnâsına. Ve
رَهِيشٌ [rehîş] Şol yaya derler ki kirişi kabzasına karîb ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı