Kamus-ı Muhit - عنان maddesi

اَلْعِنَانُ [el-ʹinân] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bu dahi maʹnâ-yı evvelden ismdir عَنَنٌ [ʹanen] gibi ki bir nesne bir adamın önüne arkurudan gerilmeğe denir. Ve at geminin dizginine denir; cemʹi أَعِنَّةٌ [eʹinnet]tir ve عُنُنٌ [ʹunun]dur zammeteynle; atın gem gibi ağzına girmeyip iki tarafında arkuru muʹteriz olduğu için; yukâlu: جَعَلَ اللِّجَامَ عِنَانًا وَهُوَ السَّيْرُ الَّذِي تُمْسَكُ بِهِ الدَّابَّةُVe tekûlu’l-ʹArab: رَجُلٌ طَرِفُ الْعِنَانِ أَيْ خَفِيفٌ Yaʹnî “Cüst ve çâlâktır.” Burada طَرِفٌ [ṯarif] كَتِفٌ [ketif] veznindedir ki bir kimsenin sohbetinde sâbit olmayan adama denir. Ve عِنَانٌ [ʹinân] مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet]ten masdar olur, muʹâraza maʹnâsına; yukâlu: عَانَهُ عِنَانًا وَمُعَانَةً إِذَا عَارَضَهُ Ve

شَرِكَةُ الْعِنَانِ [şeriketu’l-ʹinân] Şol şerikete ıtlâk olunur ki iki adam bir mahsûs mâlda müşterek olup sâ΄ir mâllarında müşterek olmayalar, gûyâ ki o mâl önlerine arkuru gelmekle iştirâ ve ʹakd-i şeriket eylediler, ʹalâ-kavlin bir kimse bir mâla müşterî iken onun önüne gerilip bunda beni dahi şerîk eyle demekle ʹakd olunan şeriketten ʹibârettir. Ve bu sûret müşterî-i mezbûr mâl-ı merkûma kesb-i istihkâk eylemezden mukaddem olur. Ve baʹzılar dedi ki şeriket-i ʹinân şerikette berâber olmaktan ʹibârettir, yaʹnî iki tarafın sermâyesi müsâvî olmaktır ki o meydâna ne mikdâr akçe vazʹ eylemiş ise dîgeri dahi o kadar vazʹ eylemek vechiyle maʹkûd olan şeriket olur. Ve bu, عِنَانٌ [ʹinân]-ı feresten me΄hûzdur, zîrâ dizginin iki tâkı dahi besberâber olur; yukâlu: بَيْنَهُمَا شَرِكَةُ عِنَانٍ وَهِيَ أَنْ يَكُونَ فِي شَيْءٍ خَاصٍّ دُونَ سَائِرِ مَالِهِمَا أَوْ هُوَ أَنْ يُعَارِضَ رَجُلًا فِي الشِّرَاءِ فَيَقُولَ أَشْرِكْنِي مَعَكَ وَذَلِكَ قَبْلَ أَنْ يَسْتَوْجِبَ الْغَلَقُ أَوْ هُوَ أَنْ يَكُونَا سَوَاءً فِي الشَّرِكَةِ Mollâ Ḣusrev Durer’de sâ΄irden ahsen taʹrîf ve beyân eylemiştir, fe’lyurâcaʹ. Ve

عِنَانٌ [ʹinân] İnsânın sırtında bel tarafında uzun damara denir, iki tarafında olana عِنَانَا الْمَتْنِ [ʹinâne’l-metn] denir. Ve bir mevziʹ ve bir hatun ismidir.

Vankulu Lugatı - عنان maddesi

اَلْأَعِنَّةُ [el-eʹinnet] (hemzenin fethi ve ʹayn’ın kesri ve nûn’un teşdîdiyle) Cemʹi. Ve

عِنَانٌ [ʹinân] Muʹârazaya dahi derler. Ve

عِنَانَا الْمَتْنِ [ʹinâne’l-metn] Arkada olan iki damar. Ve

طَرَفُ الْعِنَانِ [ṯarefu’l-ʹinân] Cüst ve çâbük olan kimseye derler; yukâlu: إِنَّهُ طَرِفُ الْعِنَانِ إِذَا كَانَ خَفِيفًا Ve

شَرِكَةُ الْعِنَانِ [şeriketu’l-ʹinân] Şol şerikete derler ki iki kimse bir mahsûs mâlda müşterek olup cemîʹ-i mâllarında müşterek olmayalar, gûyâ ki onlar bir nesneye râst gelip satın aldıkları için onda şerîk olmuş olurlar.Pes عَنٌّ [ʹann]den meʹhûz olur, arkırı gelmek maʹnâsına, nitekim mürûr etti.