Kamus-ı Muhit - غر maddesi

اَلْغَرُّ [el-ġarr] (ġayn’ın fethiyle) ve

اَلْغِرَارُ [el-ġirâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Deveyi otlatmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّ الرَّاعِي غَرًّا وَغِرَارًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا رَعَى إِبِلَهُ Ve su çekilip yere batmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّ الْمَاءُ إِذَا نَضَبَ Ve غِرْغِرٌ [ġirġir] dedikleri otluk yemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّ الرَّجُلُ وَالدَّابَّةُ إِذَا أَكَلَ الْغِرْغِرَ Ve kuş ağzıyla yavrusunu yemlemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّ الطَّائِرُ فَرْخَهُ إِذَا زَقَّهُ Ve

غَرٌّ [ġarr] İsm olur, kuşun yavrusuna ağzıyla verdiği yeme denir. Ve yerde olan yarığa ve çatlağa denir. Ve yerde olan ince nehre denir, جَدْوَلٌ [cedvel] taʹbîr olunur. Ve sevbde ve deride olan büküme ve kıvrıma denir ki ondan devşirilir. Ve minhu’l-meselu: ḣاِطْوِهِ عَلَى غَرِّهِḢ Yaʹnî “Bükümüne kıvır.” Bir nesneyi kolayına olduğu hâlde terk eyle diyecek mahalde darb olunur. Ve

غَرٌّ [Ġarr] Bâdiyede bir mevziʹ adıdır. Ve kılıcın ağzına denir. Ve

غَرٌّ [ġarr] ve

غَرَارَةٌ [ġarâret] Bir nesne muhkem olduktan sonra bir tarafa meyl eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّ الشَّيْءَ غَرًّا وَغَرَارَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا تَصَابَى بَعْدَ حُنْكَةٍ

Vankulu Lugatı - غر maddesi

اَلْغِرُّ [el-ġirr] (ġayn’ın kesriyle) ve

اَلْغَرِيرُ [el-ġarîr] (ġayn’ın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Ahvâl tecribe etmeyen kimse, gayr-ı mücerreb maʹnâsına; yukâlu: رَجُلٌ غِرٌّ وَغَرِيرٌ أَيْ لَيْسَ بِمُجَرَّبٍ Kıyâs مُجَرَّبٌ [mucerreb]de râ΄ meksûr olmaktı ve lâkin ʹArab meftûh istiʹmâl edegelmiştir, nitekim bâb-ı bâ’da mürûr etti. Ve

غِرٌّ [ġirr] Kezâlik mü΄ennese dahi sıfat olur. Ve

غَرِيرٌ [ġarîr] Emn üzere olana dahi derler; yukâlu: عَيْشٌ غَرِيرٌ إِذَا كَانَ لَا يُفَزَّعُ أَهْلُهُ Ve

غَرِيرٌ [ġarîr] Aldanmağa muʹayyen olana da derler; yukâlu: أَنَا غَرِيرُكَ مِنْ فُلَانٍ أَيْ لِمَنْ يَأْتِيكَ تَغْتَرُّ بِهِ Ve

غَرِيرٌ [ġarîr] Huluk-ı hasene de ıtlâk olunur.Kaçan bir kimse pîr olsa “أَدْبَرَ غَرِيرُهُ وَأَقْبَلَ هَرِيرُهُ” derler. Ve هَرِيرٌ [herîr] yaramaz huluka derler.