اَلْهَافَةُ [el-hâfet] ve
اَلْمِهْيَافُ [el-mihyâf] (مِصْبَاحٌ [miṡbâḩ] vezninde) Tîz susuz olan nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ هَافَةٌ وَمِهْيَافٌ أَيِ السَّرِيعَةُ الْعَطَشِ Ve هَافَةٌ [hâfet]in aslı هَيِفَةٌ [heyifet]tir, فَرِحَةٌ [feriḩat] gibi yâhûd هَائِفَةٌ [hâ΄ifet]tir. Ve
مِهْيَافٌ [mihyâf] Soy deveye denir; مِعْتَاقٌ [miʹtâḵ] maʹnâsına. Baʹzı nüshada nûn’la مِعْنَاقٌ [miʹnâḵ] olmakla boynu güzel ve yakışıklı deve demek olur. Ve tîz susayan adama, ʹalâ-kavlin pek susamış adama denir; yukâlu: رَجُلٌ مِهْيَافٌ أَيِ السَّرِيعُ الْعَطَشِ أَوِ الشَّدِيدُهُ
اَلْهَيْفَانُ [el-heyfân] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Susuz, عَطْشَانُ [ʹaṯşân] maʹnâsına; yukâlu: رَجُلٌ هَيْفَانُ إِذَا كَانَ عَطْشَانَ Ve
مِهْيَافٌ [mihyâf] Susuz olan recüle dahi ıtlâk olunur, Aṡmaʹî rivâyeti üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı