اَلشَّغْرُ [eş-şaġr] (şîn’in fethi ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) Kelb efşân ederken ayağın kaldırmak; yukâlu: شَغَرَ الْكَلْبُ يَشْغِرُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَفَعَ إِحْدَى رِجْلَيْهِ لِيَبُولَ Ve şehr hâlî kalmağa dahi derler; yukâlu: شَغَرَ الْبَلَدُ إِذَا خَلَا مِنَ النَّاسِ Ve
شَغْرٌ [şaġr] Bir kimseyi bir yerden çıkarmağa dahi derler; yukâlu: شَغَرْتُ بَنِي فُلَانٍ مِنْ مَوْضِعِ كَذَا أَيْ أَخْرَجْتُهُمْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı