اَلْإِيقَافُ [el-îḵâf] (hemzenin kesriyle) Durdurmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْقَفَهُ أَيْ وَقَفَهُ Ve bir kimse mâlını vakf eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْقَفَ الدَّارَ إِذَا حَبَّسَهَا Lâkin bu maʹnâda إِيقَافٌ [îḵâf] lügat-ı rediyyedir. Ve tınmayıp sâkit ve epsem olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْقَفَ الرَّجُلُ إِذَا سَكَتَ Ve mutlakan işlediği işten çekilip vazgelmek maʹnâsınadır; yukâlu: أَوْقَفَ عَنِ الْأَمْرِ إِذَا أَمْسَكَ وَأَقْلَعَ Ve kelâm-ı fasîhte إِيقَافٌ [îḵâf] mâddesi maʹnâ-yı ahîrden mâ-ʹadâda vâkiʹ olmamıştır.
اَلْإِيقَافُ [el-îḵâf] (hemzenin kesri ve meddiyle) Bir kimseyi bir işten alıkomak; tekûlu: أَوْقَفْتُ عَنِ الْأَمْرِ الَّذِي كُنْتُ فِيهِ Ve bir sözü söyleyip sâkit olmağa dahi derler, Ebû ʹAmr rivâyeti üzere; tekûlu: كَلَّمْتُهُمْ ثُمَّ أَوْقَفْتُ أَيْ سَكَتُّ Ve her nesne ki ondan imsâk üzere olasın أَوْقَفْتُ dersin. Ve Ebû ʹUbeydMuṡannef nâm kitâbında Ebû ʹAmr b. el-ʹAlâ’dan rivâyet edip eyitti: Eger bir durur kimseye mürûr edipمَا أَوْقَفَكَ هَهُنَاdesen hasen olur. Ve İbnu’s-Sikkît, Kisâ΄î’den rivâyet edip eyitti: مَا أَوْقَفَكَ هَهُنَا وَأَيُّ شَيْءٍ أَوْقَفَكَ هَهُنَا derler seni vukûfa muhtâc eden nedir maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı