اَلدَّحُّ [ed-daḩḩ] (dâl’ın fethi ve ḩâ’nın teşdîdiyle) Bir nesneyi toprağa gömüp saklamak maʹnâsınadır; yukâlu: دَحَّ الشَّيْءَ فِي اْلأَرْضِ دَحًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا دَسَّهَا Ve cimâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: دَحَّ الْمَرْأَةَ إِذَا نَكَحَهَا أَيْ جَامَعَهَا Ve bir kimseyi kakıp kafâsı üzere yere yıkmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَحَّ فُلاَنًا إِذَا دَعَّهُ فِي قَفَاهُ Ve bu maʹnâdandır ki ʹArablar دَعْهَا مَعَهَا diyecek yerde دَحَّا مَحَّا derler, yaʹnî “O hatunu mevcûdu ve der-ʹuhdesi olan emvâl ve eşyâsıyla terk ve ferâgat kıl.” Şârih der ki aslı دَعْهَا مَعَهَا olmak dahi muhtemeldir, lügat-ı Saʹdiyyede ʹayn ḩâ’ya kalb olunur ve mücâneset için hâ΄ dahi ḩâ’ya kalb olunmuş olur.
اَلدَّحُّ [ed-daḩḩ] (dâl’ın fethiyle) Yere örslemek; tekûlu: دَحَحْتُ فِي الْأَرْضِ إِذَا دَسَسْتَ فِيهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı