اَلرِّشْكُ [er-rişk] (râ’nın kesriyle) Kaba sakallı adama denir; yukâlu: رَجُلٌ رِشْكٌ أَيِ الْكَبِيرُ اللِّحْيَةِ Mütercim der ki Fârisîde dahi rişk bu maʹnâyadır. Ve ok yarış edenlerin sebk ve takaddümlerini ʹadd ve şümâr eden adama denir. Aslı رِشْقٌidi ḵâf’la, baʹdehu maʹnâ-yı mezbûrda istiʹmâl olundu; yukâlu: هُوَ رِشْكٌ أَيِ الَّذِي يَعُدُّ عَلَى الرُّمَاةِ فِي السَّبْقِ Lâkin mü΄ellif رِشْقٌ [rişḵ] lafzını mâddesinde bu maʹnâya zikr eylememiştir. Ve
رِشْكٌ [Rişk] Yezîd b. Ebî Yezîd eḋ-Ḋubaʹî nâm kimsenin lakabıdır ki ʹilm-i ferâ΄iz ü hisâbda yegâne-i ʹasr idi. Şârih der ki رِشْكٌ [rişk] lafzı Baṡriyyûn lisânında kassâma ıtlâk olunduğu menkûldür. Mütercim der ki İbn Cevzî nakli üzere mezbûrun sakalı pek büyük imiş. Bir gece sakalı içine bir kebîr ʹakreb girip üç gün kalmış ve âgâh olmamış. Fârisîde râ-i mazmûme ile ruşk, ʹakrebe denmekle taʹrîben râ-i meksûre ile mezbûra رِشْكٌ [rişk] telkîb eylemişler, sebeb-i telkîbi bu imiş. Gerçi Demîrî dahi bu hâkiyeyi nakl eylemiştir, ancak şârihin nakl-i mezkûrunu tercîh etmiştir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı