اَلصِّقَالُ [eṡ-ṡiḵâl] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) İsmdir, pâstan açmağa denir, جِلَاءٌ [cilâ΄] maʹnâsına; yukâlu: مَا أَحْسَنَ صِقَالَ السَّيْفِ أَيْ جِلَائَهَا Ve
صِقَالٌ [ṡiḵâl] Karna ıtlâk olunur, بَطْنٌ [baṯn] maʹnâsına. Ve صِقَالُ الْفَرَسِ [ṡiḵâlu’l-feres] at kısmını dâ΄imâ silip süpürüp gereği gibi tîmâr ve perverde eylemesinden ʹibârettir, vücûdu gûyâ ki مَصْقُولٌ [maṡḵûl] olur; ve minhu yukâlu: اَلْفَرَسُ فِي صِقَالِهِ أَيْ فِي صَنْعَتِهِ وَصِيَانَتِهِ
اَلصَّقْلُ [eṡ-ṡaḵl] (ṡâd’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
اَلصِّقَالُ [eṡ-ṡiḵâl] (ṡâd’ın kesriyle) Kılıcı açıp cilâ vermek; yukâlu: صَقَلَ السَّيْفَ وَسَقَلَهُ أَيْضًا صَقْلًا وَصِقَالًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَلَاهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı