اَلصُّلاَقَةُ [eṡ-ṡulâḵat] (ثُمَامَةٌ [šamp;umâmet] vezninde) Şol suya denir ki bir yerde çok eğlenip ve câ-be-câ içine davar girip beri öte karıştırıp döndürmekle istiʹmâle salâhı kalmamış ola; yukâlu: لاَ يُتَوَضَّأُ مِنَ الصُّلاَقَةِ وَهِيَ الْمَاءُ الَّذِي قَدْ أَطَالَ فِي مَكَانٍ وَقَدْ صَلَقَتْهَا الدَّوَابُّ Ve o suya مَصْلُوقَةٌ [maṡlûḵat] dahi denir, devâbb صَلْقٌ [ṡalḵ] ettiği için, yaʹnî darb yâhûd îkâʹ-ı vakʹa eylediği için. Burada ibtidâ أَطَالَ fiʹli müzekker geldi, lafz-ı مَاءٌ [mâ΄] iʹtibârıyla, baʹdehu صَلَقَتْهَا zamîri mü΄ennes geldi, صُلاَقَةٌ [ṡulâḵat] yâhûd مَاءَةٌ [mâ΄et] iʹtibârıyla. Ve tezkîr ile صَلَقَهَا nüshaları galattır. Ve mü΄ellifin فَهِيَ مَصْلُوقَةٌ kavlinde هِيَ zamîri yine مَاءَةٌ [mâ΄et]e yâhûd صُلاَقَةٌ [ṡulâḵat]a râciʹdir. Mü΄ellif ʹacîb müşevveş resm eylemiştir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı