اَلظَّنُّ [eż-żann] (żây’ın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) İʹtikâd-ı gayr-i câzimin vücûd ve ʹademi beyninde râcih olan tereddüde denir ki Fârisîde gümân ve Türkîde sanma ve sezme taʹbîr olunur; cemʹi ظُنُونٌ [żunûn] ve أَظَانِينُ [eżânîn] gelir; tekûlu: هُوَ عِنْدَ ظَنِّي كَذَا وَهُوَ التَّرَدُّدُ الرَّاجِحُ بَيْنَ طَرَفَي الْإِعْتِقَادِ الْغَيْرِ الْجَازِمِ Ve baʹzen ʹilm-i yakîn mevziʹine vazʹ ve istiʹmâl olunur; yukâlu: قَالَهُ عَنْ ظَنٍّ أَيْ عَنْ عِلْمٍ Şârih der ki fi’l-asl ظَنٌّ [żann] masdardır, ism olarak dahi müstaʹmeldir; yukâlu: ظَنَّهُ ظَنًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ
اَلظَّنُّ [eż-żann] (żâ’nın fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Sanmak. Ve gâh olur ki bilmek maʹnâsında dahi istiʹmâl olunur; tekûlu: ظَنَنْتُ زَيْدًا إِيَّاكَ Yaʹnî zamîr-i munfasılı zamîr-i muttasıl mevziʹine vazʹ edersin, gerek mefʹûl-i evvel olsun gerek mefʹûl-i sânî olsun, zîrâ bunlar aslında munfasıllardır mubtedâ ve haber oldukları cihetten.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı