اَلْقَحْبُ [el-ḵaḩb] (ḵâf’ın fethi ve ḩâ-yı mühmelenin sükûnuyla) Pek yaşlı, müsinn ve sâl-horde olan kişiye denir; mü΄ennesi قَحْبَةٌ [kaḩbet]tir hâ’yla ki ʹacûz ve pîre-zen maʹnâsına, ke-mâ se-yuzkeru. Ve
قَحْبٌ [ḵaḩb] Öksürüklü insâna ve sâ΄ir hayvâna denir, شَكْسٌ [şeks] gibi sıfat yâhûd vasf bi’l-masdardır; yukâlu: رَجُلٌ وَفَرَسٌ قَحْبٌ إِذَا أَخَذَهُ السُّعَالُ Ve
قَحْبٌ [ḵaḩb] ve
قُحَابٌ [ḵuḩâb] (ḵâf’ın zammıyla) Masdarlardır, öksürmek maʹnâsınadır; yukâlu: قَحَبَ الرَّجُلُ قَحْبًا وَقُحَابًا إِذَا سَعَلَ Şârihin beyânına göre öksürmek ʹilletine uğramak maʹnâsınadır, niteki قُحَابٌ [ḵuḩâb] ʹunvânı onu müfîddir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı