اَلْقَحْرُ [el-ḵaḩr] (بَحْرٌ [baḩr] vezninde) Pek sâl-horde pîr adama denir; شَيْخٌ هَرِمٌ maʹnâsına. Ve henüz vücûdunda kuvvet bakiyyesi olan koca deveye denir; cemʹi أَقْحُرٌ [aḵḩur] ve قُحُورٌ [ḵuḩûr] gelir. Ve işbu قَحْرٌ [ḵaḩr] lafzının mü΄ennesinde قَحْرَةٌ [ḵaḩret] denmez, belki نَابٌ [nâb] denir yâhûd قَحْرَةٌ [ḵaḩret] lügat-ı rediyyedir.
اَلْقَحْرُ [el-ḵaḩr] (ḵâf’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Ziyâde kocayıp zaʹîf olan kimse. Ve yaşlı deveye dahi قَحْرٌ [ḵaḩr] derler ve mü΄ennesinde نَابٌ [nâb] derler ve شَارِفٌ [şârif] derler,قَحْرَةٌ [ḵaḩret] demezler,ammâ baʹzılar قَحْرَةٌ [ḵaḩret] dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı