Kamus-ı Muhit - اللفاء maddesi

اَللَّفَاءُ [el-lefâ΄] (fâ’yla سَمَاءٌ [semâ΄] vezninde) Toprağa denir. Ve yer yüzünde olan moloza ve işe yaramaz döküntü ve kırıntı makûlesine denir. Ve mutlakâ nâçîz nesneye denir, zâyiʹ eden acımaz ve bulanlar sevinmez; bî-vefâ ahbâb-ı zamâne gibi; ve minhu yukâlu: رَضِيَ مَعَ الْوَفَاءِ بِاللَّفَاءِ وَهُوَ التُّرَابُ وَالْقِمَاشُ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ وَكُلُّ خَسِيسٍ يَسِيرٍ حَقِيرٍ Mü΄ellif bunu bâb-ı hemzede dahi sebt eyledi.

اللَّفْءُ [el-lef΄] (lâm’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) ve

اللَّفَاءُ [el-lefâ΄] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Bir nesnenin kabuğunu sıyırıp soymak maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَ الْعُودَ لَفْئًا وَلَفَاءً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَشَرَهُ وَكَشَطَهُ Ve vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَهُ إِذَا ضَرَبَهُ Ve redd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَهُ إِذَا رَدَّهُ Ve bir kimseyi ʹazîmet eylediği semt ve vechesinden döndermek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَهُ أَيْ عَدَلَهُ عَنْ وَجْهِهِ Ve fasl u gıybet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَهُ أَيِ اغْتَابَهُ Ve bir kimsenin hak ve matlûbunu bi’t-tamâm vermek, ʹalâ-kavlin hak ve matlûbundan az vermek maʹnâsınadır; yukâlu: لَفَأَهُ حَقَّهُ إِذَا أَعْطَاهُ حَقَّهُ كُلَّهُ أَوْ أَقَلَّ مِنْ حَقِّهِ

اَللَّفَّاءُ [el-leffâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) İri uyluklu hatuna denir ki butları birbirine yanaşı gibi olur; yukâlu: إِمْرَأَةٌ لَفَّاءُ أَيِ الضَّخْمَةُ الْفَخِذَيْنِ Ve iri uyluğa da vasf olur; yukâlu: فَخِذٌ لَفَّاءُ أَيْ ضَخْمَةٌ Ve

لَفَّاءُ الرِّيَاضِ [leffâ΄u’r-riyâḋ] Bâgçenin birbirine sokuşup sarmaşmış olan dallarına ve çubuklarına denir.

Vankulu Lugatı - اللفاء maddesi

اَللَّفَاءُ [el-lefâ΄] (lâm’ın fethi ve fâ’dan sonra elifin meddiyle) Her nesnedir ki hakîr ve yesîr ve hasîs ola; yukâlu: رَضِيَ فُلَانٌ مِنَ الْوَفَاءِ بِاللَّفَاءِ Yaʹnî “O kimse hakk-ı vâfîsinden şey΄-i kalîle râzî oldu.”

اَللَّفَّاءُ [el-leffâ΄] (lâm’ın fethi ve elifin meddiyle) Şol ʹavrettir ki uylukları fermûde olup dolu ola.