اَلْمَلْحَاءُ [el-melḩâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) أَمْلَحُ [emlaḩ]in mü΄ennesidir ki zikr olundu. Ve bütün yaprakları dökülmüş ağaca ıtlâk olunur. Ve arkada yağrınıdan aşağı sağrıya gelince arkanın etine denir. Ve ʹazîm ʹaskere ve alaya ıtlâk olunur, ketîbe-i ʹazîme maʹnâsına; lemeʹân-ı silâh mülâhazasıyla. Ve
مَلْحَاءُ [Melḩâ΄] Mülûk-i Şâm’dan Âl-i Munžir’e mahsûs bir müretteb ʹaskerin ismidir. Ve Yemâme’de bir vâdî ismidir.
اَلْمَلْحَاءُ [el-melḩâ΄] (mîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla ve elif-i memdûde ile) Arkanın orta yeridir, وَسَطُ الظَّهْرِ maʹnâsına, كَاهِلٌ [kâhil]den عَجُزٌ [ʹacuz]e varınca. كَاهِلٌ [kâhil] iki küreğin ortasıdır ve عَجُزٌ [ʹacuz] kuyruktur. Ve
مَلْحَاءُ [melḩâ΄] Şol ʹaskerdir ki ak gibi görüneler silâhın berk vurmasından.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı