اَلْمَلْجَانُ [el-melcân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) Şol kimseye ıtlâk olunur ki kemâl-i lü΄m ü denâ΄etinden nâşî nâkayı sağdığı sûrette civârda olanlar süt taleb ederler diye sağmayıp ağızıyla memesinden emer ola; yukâlu: رَجُلٌ مَلْجَانُ أَيْ يَرْضَعُ إِبِلَهُ لُؤْمًا
اَلْمَلْجَانُ [el-melcân] (mîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Meme emen kimse; ve minhu kîle: لِلرَّجُلِ مَلْجَانُ وَمَصَّانُ Kaçan ki bir kimse gâyet-i hissetinden ve denâ΄etinden deveyi emse, deve memesin emici ve deve memesin sorucu derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı