اَلسِّبُّ [es-sibb] (sîn’in kesriyle) مِسَبٌّ [misebb] maʹnâsınadır. Miṡbâḩ’ın beyânına göre سِبٌّ [sibb] ism-i fâʹildir. Ve
سِبٌّ [sibb] İpe denir, حَبْلٌ [ḩabl] maʹnâsına. Ve hatunların baş örtüsüne denir, خِمَارٌ [ḣimâr] gibi. Ve sarığa ve dülbende denir. Ve kazığa denir, وَتِدٌ [vetid] maʹnâsına. Ve ince keten bezinden bir cins parçaya denir, dülbend gibi olur. Cemʹi سُبُوبٌ [subûb] gelir zammeteynle ve سَبَائِبُ [sebâ΄ib] gelir. Ve
سِبٌّ [sibb] Bir kimsenin akrânından olup onunla sövüşen kişiye denir, ke-mâ se-yuzkeru.
اَلسَّبُّ [es-sebb] (sîn’in fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Kesmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّهُ سَبًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir kimsenin makʹadına dürtmek maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّ فُلاَنًا إِذَا طَعَنَهُ فِي السَّبَّةِ Ve
سَبٌّ [sebb] ve
سِبِّيبَى [sibbîbâ] (خِلِّيفَى [ḣillîfâ] vezninde) Sövmek, şetm maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَّ فُلاَنًا سَبًّا وَسِبِّيبَى إِذَا شَتَمَهُ Ve davarı sinirlemek; yukâlu: سَبَّ الْفَرَسَ إِذَا عَقَرَهُ
اَلسَّبَّةُ [es-sebbet] (sîn’in fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Zamândan bir kıtʹa. Ve kavluhum: مَا رَأَيْتُهُ مُذْ سَبَّةٍ أَيْ مُذْ زَمَنٍ مِنَ الدَّهْرِ كَقَوْلِكَ مُنْذُ سَنْبَةٍ وَمَضَتْ سَبَّةٌ مِنَ الدَّهْرِ Ve
سَبَّةٌ [sebbet] Oturak yerine dahi derler. Ve
سَبٌّ [sebb] Oturak yerine dürtmeğe derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı