اَلتَّنَهْنُهُ [et-tenehnuh] (ʹalâ-vezni اَلتَّزَلْزُل [et-tezelzul]) Memnûʹ olmak; tekûlu: نَهْنَهْتُ الرَّجُلَ عَنِ الشَّيْءِ فَتَنَهْنَهَ إِذَا كَفَفْتَهُ وَزَجَرْتَهُ فَكَفَّ Ve
نَهْنَهَةٌ [nehnehet] Kurt ve sâ΄ir yırtıcı cânvere menʹ etmek için haykırmak maʹnâsına da gelir; tekûlu: نَهْنَهْتُ السَّبُعَ إِذَا صِحْتَ بِهِ لِتَكُفَّهُ Ve نَهْنَهَةٌ [nehnehet]nin aslı نَهَّهَ idi üç hâ’yla, hâ-yı vustâyı nûn’a tebdîl ettiler, فَعْلَلَ ile فَعَّلَ beynin farktan ötürü ve sâ΄ir hurûf beyninden nûn ihtiyâr olundu, kelimede nûn olduğundan ötürü ve bunun emsâlinde hâl böyledir ʹalâ-mâ merre.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı