Kamus-ı Muhit - الغرور maddesi

اَلْغَرُورُ [el-ġarûr] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Dünyâya ıtlâk olunur, sıfat-ı gâlibesidir. Ve ağızda gargara olunur olan devâ ve dârûya denir. Ve mutlakan adamı aldayıp magrûr eden şey΄e denir, insân olsun ve şeytân ve mâl ve câh olsun, ʹalâ-kavlin şeytâna mahsûstur; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلاَ يَغُرَّنَّكُمْ بِاللهِ الْغَرُورُ﴾ فُسِّرَ بِالدُّنْيَا وَغَيْرِهَا

اَلْغَرُّ [el-ġarr] (ġayn’ın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve

اَلْغُرُورُ [el-ġurûr] (ظُهُورٌ [żuhûr] vezninde) ve

اَلْغِرَّةُ [el-ġirret] (ġayn’ın kesriyle) Bir adamı bâtıl ve beyhûde nesne itmâʹıyla aldatmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَرَّهُ غَرًّا وَغُرُورًا وَغِرَّةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا خَدَعَهُ وَأَطْمَعَهُ بِالْبَاطِلِ

Vankulu Lugatı - الغرور maddesi

اَلْغَرَرُ [el-ġarer] (fethateynle) Hatar maʹnâsınadır; “وَنَهَى رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ بَيْعِ الْغَرَرِ وَهُوَ مِثْلُ بَيْعِ السَّمَكِ فِي الْمَاءِ وَالطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ” Ve

اَلْغَرُورُ [el-ġarûr] (ġayn’ın fethiyle ve râ’nın zammıyla ve meddiyle) Şeytân maʹnâsınadır. Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللهِ الْغَرُورُ﴾ (لقمان 33، فاطر5) Ve

غَرُورٌ [ġarûr] Kezâlik şol devâdır ki onunla gargara olunur, لَدُودٌ [ledûḋ] ve لَعُوقٌ [leʹûḵ] ve سَعُوطٌ [eaʹûṯ] dedikleri gibi. لَدُودٌ [ledûd] lâm’ın fethiyle ve dâleyn-i mühmeleteynle şol devâdır ki ağzın bir cânibine dökülür. Ve لَعُوقٌ [leʹûḵ] lâm’ın fethi ve ʹayn-ı mühmelenin zammıyla şol devâdır ki dille yalanır. Ve سَعُوطٌ [seʹûṯ] sîn-i mühmelenin fethi ve ʹayn-ı mühmelenin zammıyla ve ṯâ-i mühmele ile şol devâdır ki burna istinşâk olunur.

اَلْغُرُورُ [el-ġurûr] (zammeteynle) Deride olan şikenlerdir, yaʹnî büküntü yerleridir. Ve

غُرُورٌ [ġurûr] Şol metâʹ-ı dünyâya derler ki onunla aldanılır. Ve aldamak maʹnâsına da gelir; yukâlu: غَرَّهُ يَغُرُّهُ غُرُورًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا خَدَعَهُ yukâlu: مَا غَرَّكَ بِفُلَانٍ أَيْ كَيْفَ اجْتَرَأْتَ عَلَيْهِ وَمَنْ غَرَّكَ مِنْفُلَانٍ أَيْ مَنْ أَوْطَأَكَ عُشْوَةً مِنْهُ Ve عُشْوَةٌ [ʹuşvet] ʹayn’ın zammıyla âteşe derler, yaʹnî seni kim pâreye attı ki onun âteşine uğradın.