اَلْهَزَجُ [el-hezec] (hâ’nın ve zâ-yı muʹcemenin fethiyle) İsmdir, hoş âvâze ile terennüm ve terâneli şarkı ve beste makûlesi sürûd ve gınâya denir ki sâmiʹi tarab-nâk edip hâtırını gül gibi küşâde ve handân eyleye. Ve boğukluca olan âvâza denir. Ve mutlakan elfâzı mütedârik ve mütekârib olarak muntazam olan kelâma denir. ʹİlm-i ʹarûz ebhurundan bahr-i hecez bu maʹnâya mebnî ıtlâk olunmuştur, zîrâ eczâsı mütekâribdir. Ve
هَزَجٌ [hezec] Masdar olur, hânende vech-i mezkûr üzere beste ve güfte söylemek maʹnâsınadır; yukâlu: هَزِجَ الْمُغَنِّي هَزَجًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَرَنَّمَ أَيْ أَنْشَدَ الْهَزَجَ
اَلْهَزَجُ [el-hezec] (fethateynle) Gök gürlemek, savt-ı raʹd maʹnâsına. Ve
هَزَجٌ [hezec] Tegannîden bir nevʹdir ki onda terennüm vardır, yaʹnî terâne vardır; yukâlu: هَزِجَ يَهْزَجُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve
هَزَجٌ [hezec] ʹArûzdan bir bahrin adıdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı