اَلتَّنَفُّسُ [et-teneffus] (fethateynle ve fâ’nın zammı ve teşdîdiyle) Nefes almak; yukâlu: تَنَفَسَّ الرَّجُلُ وَتَنَفَّسَ الصُّعَدَاءَ Yaʹnî “Recül uzun nefesle nefes aldı.” Ve صُعَدَاءُ [ṡuʹadâ΄] ṡâd’ın zammı ve ʹayn’ın fethi ve elifin meddiyle uzun nefes çekmeğe derler. Ve her hayvân ki öyken sâhibi ola, o مُتَنَفِّسٌ [muteneffis] olur ve mâ΄î olan hayvânın öykeni olmadığı sebebden teneffüs etmez. Ve
تَنَفُّسٌ [teneffus] Tan yeri ağarmağa dahi derler; yukâlu: تَنَفَّسَ الصُّبْحُ إِذَا تَبَلَّجَ Ve تَبَلُّجٌ [tebelluc] cîm’le subh ağarıp zâhir olmağa derler. Ve
تَنَفُّسٌ [teneffus] Yay yarılmağa dahi derler; yukâlu: تَنَفَّسَتِ الْقَوْسُ إِذَا تَصَعَّدَتْ Ve
تَنَفُّسٌ [teneffus] Gündüz uzamağa dahi derler. Ve deryâ temevvüc edip suyın saçmağa dahi derler. Ve bu makâmda sâhib-i Ṡurâḩ’ın تَنَفُّسٌ [teneffus] “der-demîden-i subh” dediğinden sonra ve “ber-âmeden-i rûz ve âb-i deryâ temevvuc kerden” dediği nevʹ-i muhâlefetten hâlî olmadığı hafî değildir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı