اَلتَّمُّ [et-temm] (tâ’nın harekât-ı selâsı ve mîm’in teşdîdiyle) ve
اَلتَّمَامُ [et-temâm] (kezâlik tâ’nın harekât-ı selâsıyla) ve
اَلتَّمَامَةُ [et-temâmet] (tâ’nın fethi ve kesriyle) Bir nesne kâmil olmak maʹnâsınadır ki cemîʹ-i eczâsı kemâl bulmaktan ʹibârettir; yukâlu: تَمَّ الشَّيْءُ تَمًّا وَتَمَامًا مُثَلَّثَيْنِ وَتَمَامَةً وَتِمَامَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَمُلَ Mü΄ellif كَمَالٌ [kemâl]iتَمَامٌ [temâm] ile beyân eylemekle misâl-i mezbûr كَمُلَ lafzıyla tefsîr olundu. Şârih der ki Mufredât-ı Râġib’de mersûm olduğu üzere تَمَامُ الشَّيْءِ o nesnenin bir hadde bulûg ve intihâsından ʹibârettir ki min-baʹd hâric nesne inzimâmına muhtâc olmaya,pes نَاقِصٌ [nâḵiṡ] mukâbilidir ki elbette hâric-i inzimâmına muhtâcdır. Ve كَمَالٌ [kemâl]i حُصُولُ مَا فِيهِ الْغَرَضُ ile tefsîr eyledi. İntehâ. Ve
تَمٌّ [temm] ve
تَمَامٌ [temâm] mâddesi bâ΄ ve عَلَى harfleriyle sılalandıkta müteʹaddî olur, bir nesneyi tamâm eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَمَّ بِهِ وَتَمَّ عَلَيْهِ إِذَا جَعَلَهُ تَامًّا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı