اَلْمِشْجَرُ [el-mişcer] (مِنْبَرٌ [minber] ve مَقْعَدٌ [maḵʹad] veznlerinde) ve
اَلشِّجَارُ [eş-şicâr] (كِتَابٌ [kitâb] ve سَحَابٌ [seḩâb] veznlerinde) Hevdec ağaçlarına ve tahtalarına ʹalâ-kavlin hevdecden sagîr bir gûne merkebe denir ki üstü açık olur, zâhiren شِبُرِيَّةٌ [şiburiyye] dedikleridir ki tarîk-i Ḩicâz’da cevârî makûlesini irkâb ederler. Ve
شِجَارٌ [şicâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Serîrin ve kerevitin altlarına üstüvâr ettikleri ağaca ve tahtaya denir ki onunla serîr müstahkem durur, Fârisîde meters derler. Ve kuyunun ağızına ve istihkâm için içene doğru çevirdikleri ağaçlara ve tahtalara denir. Ve deve kısmına mahsûs bir gûne damga ismidir ki şecer hey΄etinde olur. Ve anasını emmesin diye oğlak kısmının gem gibi ağızlarına vurdukları ağaç pâresine denir ki Türkîde esnek taʹbîr olunur. Ve
شِجَارٌ [Şicâr] Bir mevziʹ adıdır.
اَلشِّجَارُ [eş-şicâr] (şîn’in kesriyle) Vâhidi. Ve
شِجَارٌ [şicâr] Kezâlik şol ağaca derler ki onu kapı ardına korlar, lisân-ı Fârisîde ona meters derler. Ve kezâlik şol ağaca dahi شِجَارٌ [şicâr] derler ki o tahtın altına konur, istihkâm için. Ve
شِجَارٌ [şicâr] Kuyu ağacına dahi derler, خَشَبُ الْبِئْرِ maʹnâsına. Ve deve dâglarından bir cins dâga dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı