Kamus-ı Muhit - شامة maddesi

اَلشَّامَةُ [eş-şâmet] (حَالَةٌ [ḩâlet] vezninde) Bedende şol nişân ve noktaya denir ki sâ΄ir aʹzânın levnine muhâlif ola, Türkîde ben ve benek ve Fârisîde ḣâl denir; cemʹi شَامٌ [şâm] ve شَامَاتٌ [şâmât] gelir. Ve Muḩammed b. Muḩammed ve Muḩammed b. İsmâʹîl eş-Şâmâtiyyân muhaddislerdir. Şârih der ki Zemaḣşerî شَامَةٌ [şâmet]i et ben ile tefsîr eylemiştir. Ve شَامَاتُ [Şâmât] Neysâbûr’un nevâhî-i erbaʹasından bir nahiyedir, merkûmlar oraya mensûblardır. İntehâ. Ve

شَامَةٌ [şâmet] Bedende olan siyâh esere denir, leke gibi ki halkî ve ʹarızî olur; kezâlik arzda olan câ-be-câ siyâh esere ıtlâk olunur; cemʹi شَامٌ [şâm] gelir. Ve siyâh nâkaya denir. Ve ʹArabların “مَا لَهُ شَامَةٌ وَلَا زَهْرَاءُ” dedikleri bu maʹnâdandır ki “مَا لَهُ نَاقَةٌ سَوْدَاءُ وَلَا بَيْضَاءُ” demektir. Ve

شَامَةٌ [şâmet] Ayın safhasında olan siyâh lekeye denir ki كَلَفٌ [kelef] taʹbîr olunur. Ve bilâd-ı Şâm hemze ile “ش،أ،م” mâddesinde beyân olundu. Ve إِبْنُ شَامٍ [İbn Şâm] bir muhaddistir, ismi İbrâhîm b. Muḩammed b. Aḩmed b. Hişâm’dır, شَامٌ [Şâm] mezbûr Hişâm’ın lakabıdır. Ve إِبْنُ الشَّامَةِ [İbnu’ş-Şâmet] Yaḩyâ ešamp;-Šeḵafî’dir ki muhaddistir. Ve Žu’ş-Şâme, Ḣâlid b. Caʹfer el-Bermekî lakabıdır, mukaddemâ başında bir büyük ḣâl olmakla mülakkab olmuştu, kezâlik Muḩammed b. ʹÖmer b. el-Velîd b. ʹUḵbe’nin lakabıdır. Ve

شَامَةُ [Şâmet] Mekke’de bir dağın adıdır, lâkin bu mütekaddimînin tashîfidir, savâb olan شَابَةُ [Şâbet] olmaktır bâ-yı muvahhade ile ve cemîʹ-i kütüb-i muhaddisînde mîm’le vâkiʹdir.

Vankulu Lugatı - شامة maddesi

اَلشَّامَةُ [eş-şâmet] (ʹalâ-vezni اَلْحَالَة [el-ḩâlet]) Vâhidi. Ve bu kelime aslda yâ΄îdir, zîrâ sıfatında مَشِيمٌ [meşîm] ve مَشْيُومٌ [meşyûm] dersin, مَكِيلٌ [mekîl] ile مَكْيُولٌ [mekyûl] gibi. Ve

شَامَةٌ [şâmet] Siyâh nâkaya dahi derler; yukâlu: مَا لَهُ شَامَةٌ وَلَا زَهْرَاءُ أَيْ نَاقَةٌ سَوْدَاءُ وَلَا بَيْضَاءُ Ve

شَامَةُ [Şâmet] Bir dağın dahi ismidir.